41

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در تحذير از مكر و حيله

اِنَّ الْوَفاءَ تَوْاَمُ الصِّدْقِ، وَلا اَعْلَمُ جُنَّةً اَوْقى مِنْهُ، وَ لايَغْدِرُ مَنْ

وفا همزاد درستى است، من سپرى بازدارنده تر از وفاى به عهد سراغ ندارم، كسى كه بداند بازگشتش

عَلِمَ كَيْفَ الْمَرْجِعُ. وَلَقَدْ اَصْبَحْنا فى زَمان قَدِ اتَّخَذَ اَكْثَرُ اَهْلِهِ

به قيامت چگونه است مكر نمى كند. ما در زمانى قرار گرفته ايم كه اكثر مردمِ آن مكر را

ادامه »

40

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

فِى الْخَوارِج ِ لَمّا سَمِعَ قَوْلَهُمْ: لاحُكْمَ اِلاّ لِلّهِ، قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

زمانى كه شنيد خوارج نهـروان مى گويند: لا حُكْمُ اِلاّ لِلّهِ، فرمـود:

كَلِمَةُ حَقٍّ يُرادُ بِها باطِلٌ. نَعَمْ اِنَّهُ لا حُكْمَ اِلاّ لِلّهِ، وَلكِنْ هؤُلاءِ

گفتار حقّى است كه به آن باطلى اراده شده. آرى حكمى نيست مگر براى خدا، ولى اينان

ادامه »

39

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در نكوهش ياران، و دعوت به جهاد

مُنيتُ بِمَنْ لا يُطيعُ اِذا اَمَرْتُ، وَلا يُجيبُ اِذا دَعَوْتُ. لا اَبا لَكُمْ،

به مردمى گرفتار شده ام كه دستورم را پيروى نمى كنند، و دعوتم را پاسخ نمى گويند. اى بى ريشه ها،

ما تَنْتَظِرُونَ بِنَصْرِكُمْ رَبَّكُمْ؟ اَما دينٌ يَجْمَعُكُمْ؟ وَ لاَ حَمِيَّةٌ

براى يارى حق به انتظار چه هستيد؟ آيا دينى نيست كه شما را متحد كند؟ غيرتى نداريد كه خشم

ادامه »

38

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در تعريف شبهه

وَ اِنَّما سُمِّيَتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لاَِنَّها تُشْبِهُ الْحَقَّ. فَاَمّا اَوْلِياءُ اللّهِ

شبهه را به اين خاطر شبهه مى گويند كه شبيه حق است. اما چراغ اولياء خدا

فَضِياؤُهُمْ فيهَا الْيَقينُ، وَ دَليلُهُمْ سَمْتُ الْهُدى. وَ اَمّا اَعْداءُ اللّهِ

در امور شبهه ناكْ يقين، و راهنمايشان راه هدايت است. ولى دعوت كننده دشمنان خدا

فَدُعاؤُهُمْ فيهَا الضَّلالُ، وَ دَليلُهُمُ الْعَمى. فَما يَنْجُو مِنَ الْمَوْتِ مَنْ

در مسير شبهه ضلالت، و راهنماشان كوردلى است. نه ترس از مرگ علّت نجات

خافَهُ، وَلا يُعْطَى الْبَقاءَ مَنْ اَحَبَّهُ.

اسـت، و نه عشـق به بقا عامل جاودانگى اسـت.

منبع: سايت عرفان

37

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

يَجْرى مَجْرَى الْخُطْبَةِ

كه خطبه گونه ايراد شده در ذكر فضائل خود

فَقُمْتُ بِالاَْمْرِ حينَ فَشِلُوا، وَ تَطَلَّعْتُ حينَ تَقَبَّعُوا،

بهوظيفه قيام كردم بهوقتى كه ديگران ناتوان شدند، خود را آشكارنمودم آن زمان كه ديگران سر در گريبان بودند،

وَ نَطَقْتُ حينَ تَعْتَعُوا، وَ مَضَيْتُ بِنُورِ اللّهِ حينَ وَقَفُوا.

سخن گفتم هنگامى كه آنان واماندند، و به نور خدا راه پيمودم وقتى كه آنان دچار توقف شدند.

ادامه »

36وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

فى تَخْويفِ اَهْلِ النَّهْرَوان

در ترساندن اهل نهروان

فَاَنَا نَذيرٌ لَكُمْ اَنْ تُصْبِحُوا صَرْعى بِاَثْناءِ هذَا النَّهْرِ، وَ بِاَهْضامِ

من شما را از اينكه فردا در اطراف اين نهر و ميان اين زمينهاى پست روى خاك

هذَا الْغائِطِ، عَلى غَيْرِ بَيِّنَة مِنْ رَبِّكُمْ، وَ لا سُلْطان مُبين مَعَكُمْ.

افتاده باشيد مى ترسانم، بدون آنكه برهانى از پروردگارتان داشته و حجتى آشكار همراهتان باشد.

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

بَعْدَ التَّحْكيمِ

بعد از جريان حَكَميت

اَلْحَمْدُ لِلّهِ وَاِنْ اَتَى الدَّهْرُ بِالْخَطْبِ الْفادِحِ، وَالْحَدَثِ الْجَليلِ.

خداى را سپاس اگرچه روزگار امرى عظيم و شكننده، و حادثه اى بزرگ پيش آورده.

وَ اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَيْسَ مَعَهُ اِلهٌ غَيْرُهُ.

و شهادت مى دهم كه معبودى جز اللّه نيست كه يگانه است و بى شريك، و خداى ديگرى با او نيست.

وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.

و محمّـد بنـده و رسـول اوسـت، درود خدا بر او و آلش بـاد.

اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ مَعْصيَةَ النّاصِحِ الشَّفيقِ الْعالِمِ الْمُجَرِّبِ، تُورِثُ

اما بعد، سرپيچى از ناصح مهربانى كه آگاه و تجربه ديده است موجب

الْحَسْرَةَ، وَ تُعْقِبُ النَّدامَةَ. وَ قَدْ كُنْتُ اَمَرْتُكُمْ فى هذِهِ الْحُكُومَةِ

سرگردانى و علّت پشيمانى است. من در داستان حكميت امر خود را با خلاصه آنچه

اَمْرى، وَ نَخَلْتُ لَكُمْ مَخْزُونَ رَأْيى «لَوْ كانَ يُطاعُ لِقَصير اَمْرٌ»!

در دل داشتم صاف و روشن براى شما گفتم، «اما اگر دستور قصير اطاعت شود»!

منبع: سايت عرفان

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

فِى اسْتِنْفارِ النّاسِ اِلى اَهْلِ الشّامِ

در تحريك مردم براى جنگ با شاميان

اُفٍّ لَكُمْ، لَقَدْ سَئِمْتُ عِتابَكُمْ. اَرَضيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الآخِرَةِ

اُف بر شما، كه از توبيختان به تنگ آمده ام. آيا در عوض حيات دائمى به زندگى دنيا راضى

عِوَضاً؟ وَ بِالذُّلِّ مِنَ الْعِزِّ خَلَفاً؟ اِذا دَعَوْتُكُمْ اِلى جِهادِ عَدُوِّكُمْ

شده ايد؟ و به جاى عزت به ذلت دل خوش كرده ايد؟ چون شما را به جهاد دعوت مى كنم

دارَتْ اَعْيُنُكُمْ كَاَنَّكُمْ مِنَ الْمَوْتِ فى غَمْرَة، وَ مِنَ الذُّهُولِ فى سَكْرَة،

ديدگانتان به گردش مى افتد گويى به سختى جان كندن دچار شده، و در بيهوشى غفلت فرو رفته ايد،

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در نكوهش زمان خود

اَيُّهَا النّاسُ، اِنّا قَدْ اَصْبَحْنا فى دَهْر عَنُود، وَ زَمَن كَنُود، يُعَدُّ فيهِ

اى مردم، ما در روزگارى منحرف، و زمانى غرق كفران درآمده ايم، زمانى است

الْمُحْسِنُ مُسيئاً، وَ يَزْدادُ الظّالِمُ فيهِ عُتُوّاً، لانَنْتَفِعُ بِما عَلِمْنا،

كه نيكوكار بدكار شمرده مى شود، و ستم پيشه بر طغيانش مى افزايد، از آنچه دانيم سودى نبريم،

وَ لانَسْأَلُ عَمّا جَهِلْنا، وَلا نَتَخَوَّفُ قارِعَةً حَتّى تَحِلَّ بِنا.

و از آنچـه ندانيـم نپرسـيم، از خطـرات ترسى نداريـم تا بر سـرمان فـرود آيـد.

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

فى مَعْنى قَتْلِ عُثْمانَ

درباره قتل عثمان

لَوْ اَمَرْتُ بِهِ لَكُنْتُ قاتِلاً، اَوْ نَهَيْتُ عَنْهُ لَكُنْتُ ناصِراً. غَيْرَ اَنَّ مَنْ

اگر به كشتن عثمان امر كرده بودم قاتلش بودم، و اگر نهى كرده بودم يارش بودم. البته كسى كه او را

نَصَرَهُ لايَسْتَطيعُ اَنْ يَقُولَ: خَذَلهُ مَنْ اَنَا خَيْرٌ مِنْهُ. وَ مَنْ خَذَلَهُ

يارى داد نمى تواند بگويد من از كسى كه او را يارى نداد بهترم. و آن كه او را يارى نداد

لايَسْتَطيعُ اَنْ يَقُولَ: نَصَرَهُ مَنْ هُوَ خَيْرٌ مِنِّى. وَ اَنَا جامِعٌ لَكُمْ اَمْرَهُ:

نمى تواند بگويد آن كه ياريش كرد از من برتر است. من وضعش را در چند جمله براى شما خلاصه مى كنم:

اِسْتَأْثَرَ فَاَسَاءَ الاَْثَرَةَ، وَ جَزِعْتُمْ فَاَسَأْتُمُ الْجَزَعَ. وَ لِلّهِ حُكْمٌ

او به جور و اسراف حكومت راند، و شما هم بيش از حد بيتابى كرديد. براى خدا حكم حقّى است

واقِــعٌ فِــى الْـمُـسْـتـأْثِـرِ وَالْـجـازِعِ.

درباره او كه جور و اسراف داشت، و براى شما كه خارج از حد عمل كرديد.

منبع: سايت عرفان