نخستین عطا

نخستین عطا و بخششی که انسان میتواند نسبت به دیگران داشته باشد، این است که با

خوشرویی با آنان برخورد نماید و بهترین چیزي که طرف مقابل از انسان دریافت میکند، بشاشت

و تبسمی است که روي لب انسان نقش میبندد.

انسان آنقدر که از خوشرویی بهرهمند میشود، از بخشش مادي بهره نمیگیرد. چون وقتی انسان

با بشاشت و گشادهرویی کسی رو به رو میشود، روحش شاد میشود و از او نشاط و انبساط

خاطر میگیرد. و این آسانترین و کم خرجترین بخشش است و هم از این روست که

ادامه »

نشانۀ رستگاري

خوشرویی را میتوان نویدي براي ورود به بهشت و نشانهاي از رستگاري دانست.

چنانکه امیرالمؤمنین(ع) فرمودند:

حُسْنُ البِشْرِ مِنْ عَلائِمِ النَّجاةِ؛ گشاده رویی از علائم و نشانههاي نجات و رستگاري است.

گشادهرویی از اموري است که جلب رحمت الهی میکند و انسان خوشرو مورد رحمت الهی

است. رسول خدا(ص) این حقیقت را اینگونه بیان فرموده اند:

رَحِمَ الله کُلَّ سَهْلٍ طَلِقٌ؛ خداوند هر شخص آسانگیر و گشاده رو را مورد رحمت خویش قرار دهد!

بهشت واجب

برخورد خوب و گشاده رویی با مردم، بلکه با همۀ خلایق از اوصافی است که خداوند دوست دارد و

انسان را به سوي بهشت سوق میدهد. نه تنها انسان از خوشرویی لذت میبرد، بلکه حیوانات و

گیاهان و حتی جمادات از آن بهره مند هستند. یعنی همۀ خلایق از گشاده رویی و نشاط انسان

بهره مند میشوند و به سبب همین خصلت، انسان به سوي زیباییها سوق داده میشود و بهشتی

میگردد.

از امام صادق(ع) چنین روایت شده است:

ثلاثٌ مَنْ اَتَی الَله بِواحِ دَةٍ مِنْهُنَّ اَوْجَبَ الُله لَهُ الجَنَّۀَ الإنفاقُ مِنْ إِقْتارٍ وَ البِشْرُ بجمیعِ العالَمِ و الإنصافُ

مِنْ نَفْسِهِ؛ سه چیز است که هر کس یکی از آنها را براي خدا انجام دهد، خداوند بهشت را بر او واجب

گرداند: انفاق در حال تنگدستی، خوشرویی با همۀ عالم و هستی و از خود انصاف و عدالت به خرج

دادن و به حق قضاوت کردن.

بنابراین، باید با همۀ خلایق گشاده رو بود و با روي باز با آنان برخورد نمود. البته در مواردي خاص اگر

گشاده رویی مُهر تأییدي بر یک عمل خلاف باشد، جایز نیست. مثلًا در مواردي انسان باید با چهرة

خود نشان دهد که از یک عمل ناپسندي بري و بیزار است

و این یک مرتبه از مراتب نهی از منکر است. این موارد استثناست.

خصلت هر آزاده

امیرالمؤمنین(ع) خوشرویی را روش هر انسان آزاده میدانند.

حُسْنُ البِشْرِ شیمَۀُ کُلِّ حُرٍّ؛ شکفتگی و گشادهرویی نیکو، خصلت هر انسان آزاده است.

یکی از لوازم آزادگی، گشادهرویی و نشاط است. در حقیقت انسان با این خصلت نیکوي خود، به

همۀ خلق بخشش میکند. چون خود خوشرویی یک عطاي معنوي است. و این خصوصیت است

که از او یک انسان آزاده میسازد.

زدودن کینه ها

گشاده رویی یکی از بهترین راههاي نفوذ در دل دیگران و جبران کوتاهی ها و زدودن کینه هاست.

و امیرالمؤمنین(ع) چه زیبا از این حقیقت پرده برداشته اند:

اِنَّ اَحْسَنَ ما یَألَفُ بِهِ النّاسُ قُلُوبَ أَوِدّائِهِمْ وَ نَفَوْا بِهِ الضِّغْنَ عَنْ قُلُوبِ اَعْدائِهِمْ حُسْنُ الْبِشْرِ عِنْدَ

لِقائِهِم وَ التَّفَقُّدُ فِی غَیْبَتِهِمْ وَ الْبَشاشَۀُ بِهِمْ عِنْدَ حُضورِهِمْ؛ بهترین راه براي نفوذ در دل دوستان

و زدودن کینه از دل دشمنان، گشادهرویی در هنگام برخورد؛ و از روي مهر و محبت از حال آنان

جویان شدن در هنگام غیبت؛ و نشاط و شادابی به هنگام حضورشان است.

اگر در زندگی در حق دوستان، خانواده و یا دیگران احجافی کردهایم و موجب ناراحتی آنان

شده ایم و احیاناً دیگران را از دست

خودمان دلخور کرده ایم، بانشاط و شادابی، خوشرویی و تفقد میتوان ناراحتیها و دلخوريها را

برطرف نمود.

ارتباطی زیبا

چهرة باز و بشاش نخستین چیزي است که یک ارتباط را رقم میزند. و دریافت دو نفر از یکدیگر بر مدار

همین ارتباط است. به قول امروزيها نخستین انرژي مثبتی که دو نفر میتوانند به یکدیگر ارائه دهند،

همین خوشرویی و گشادگی چهره است و ارتباطها و دریافتهاي بعد هم بر همین اساس بنا نهاده

میشود. و اگر زیر بناي روابط، مهر و محبت باشد، جامعه به سوي کمال و سعادت روان میشود

زیباترین هدیه

ببینید چه مکتبی داریم! نمیخواهد پول خرج کنید، بلکه صورت گشاده و چهرهاي بانشاط به اطرافیانتان،

به خانوادهتان، به اجتماع و به خدا و اهلبیت(ع) هدیه بدهید. و این راحتترین و دسترسترین سخاوت است.

با مال و جان شما کاري ندارد. لازم نیست پول بدهید، لازم نیست جان بدهید. فقط یک چهرة خرم و یک لب

خندان. یک رابطۀ غیر کلامی بسیار زیبا. و این قشنگترین هدیهاي است که نثار طرف مقابل خود میکنید.

پیامبر خدا(ص) به بستگان و اقوام خود فرمودند:

یا بَنی عَبْدِ المُطَّلِبِ اِنَّکُمْ لَنْ تَسَ عُوا النّاسَ بِاَمْوالِکُمْ فَالْقَوْهُمْ بِطَلاقَۀِ الْوَجْهِ وَ حُسْنِ الْبِشْرِ؛ اي پسران

عبدالمطلب، شما نمیتوانید با اموال خود به همۀ مردم گشایش بدهید، بنابراین، با چهرهاي باز و رویی

خوش باآنان برخورد کنید.

قرب به خدا

اگر انسان بداند چه برکات دنیوي و اخروي در گشادهرویی و بشاش بودن است، هیچگاه، چهره درهم فرو

نمیبرد. عبوس بودن و چهره در هم داشتن نه تنها انسان را ازچشم مردم میاندازد و مایۀ کنیه و دشمنی

میگردد، که او را از خدا هم دور میکند. امام باقر(ع) فرمودند:

البِشْرُ الحَسَنُ وَ طَلاقَۀُ الْوَجْهِ مَکْسَ بَۀٌ لِلْمَحَبَّۀِ وَ قُرْبَۀٌ مِنَ الِله وَ عَبُوسُ الْوَجْهِ وَ سُوءُ الْبِشْرِ مَکسَ بَۀٌ لِلْمَقْتِ

وَ بُعْدٌ مِنَ الِله؛ چهرة خرم و گشادگی رخسار، مایۀ جلب دوستی و نزدیکی به خداست. و ترشرویی و گرفتگی،

مایۀ دشمنی مردم و دوري از خداست.

اگر کسی میخواهد محبوب دلهاي مردم باشد، اگر کسی میخواهد محبوب درگاه الهی باشد، میتواند با یک

چهرة شاداب و با یک لبخند، به این سرمایه بزرگ دست یابد. آیا آسان تر و زیباتر از این راهی براي کسب محبت

خلق و خالق وجود دارد؟!

سفرة کرم خدا و اولیا

باید با لبخند و چهرهاي بشاش پیش خدا و امامان: برویم. طلبکار نباشیم. اگر طلبکاري را کنار بگذاریم و

همیشه خودمان را به خدا و اهلبیت: بدهکار بدانیم، همۀ کارها درست میشود. آنها قیّمی هستند که

ذرهاي کوتاهی نمیکنند. اضافه میدهند و کم نمیگذارند. آیا ممکن است خدا کمِ کسی بگذارد، یا

بندهایش را رها کند؟!

ادامه »

داده هاي خدا

با خدا هم باید خوشاخلاق و با محبت باشیم. خداوند آنقدر به ما داده است که غرق در نعمت هستیم

و متوجه نیستیم. چون نمی فهمیم گلایه و شکایت میکنیم. قبل از اینکه بخواهیم، خداوند به ما داده

است، ولی ما شکایت میکنیم که چرا نمیدهی!

یا مُبْتَدِءً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها؛ اي آغاز کنندة به هر نعمت، پیش از استحقاق آن!

ادامه »