مهريه را كه هديه اي است به نشان مهر و راستي به قيمت گذاري تبديل كرده ايم!

جهيزيه را كه خانواده ها براي سهل كردن آغاز زندگي و نشان محبت والدين به فرزندان عزيزشان است به سد راه زندگي فرزندان و مصيبت بزرگ والدين مبدل ساخته ايم!

به نام خريد عقد چه هزينه هاي گزافي را كه به جوانان و خانواده ها تحميل نكرده ايم!

و براي برگزاري مراسم عقد و عروسي كه توصيه به شادماني و سرور شده است آن قدر تشريفات و تجلات و شرايط بافته ايم كه پشت صفحه آن چشمهاي اشكبار و دلهاي غمديده فراوان را با كاروان زندگي همراه كرده ايم!

بين آنچه خدا مي خواهد و آنچه ما انجام مي دهيم چقدر فاصله است؟!

گزيده اي از بيانات ارزشمند مقام معظم رهبري در حين ايراد خطبه ي جوانان است كه با هدف ارتقاء كيفيت زندگي خانواده ها و ترويج ازدواج آسان تقديم مي گردد.

بروشور: مطلع عشق، فرهنگسراي خانواده 

  دنیا که به آخر نرسیده !سرتان ،نه نه ،فکرتان را بالا بگیرید!چشمتان را به آرامی

بازکنید و این چند خط رابخوانید…

 خود را تحقیر نکنید .

  انتظاراتی واقع بینانه از خود داشته باشید.

  همان طور که درباره شکست دوست صمیمی تان قضاوت می کنید ،درباره

شکست خودتان هم قاضی باشید.

 دلایل شکست تان را بنویسید و از دیگران کمک بگیرید.

 

     وزیر اعظم

            بر اساس آموزه ها ی دینی، فرزندان شما از 14تا 21 سالگ وزیران شما هستند.

            برای پرورش وزیر اعظمی شایسته، این گونه عمل کنید:

           به آنها هما نند یک انسا ن بزرگسا ل احترام بگذارید.

          آنها را در تصمیم گیری های خا نوادگی شرکت دهید.

           در لابه لای مشا وره گرفتن ها، برایشا ن ا ز پیا مدها ی تصمیم ها ی اشتبا ه در زندگی بگویید.

          از امرونهی افراطی بپرهیزید، از روش غیر مستقیم برای انتقا ل مطالب استفاده کنید.

         دغدغه ها ودرد دل ها ی آنها را بشنوید وتا حد امکا ن برای بر طرف کردن آن بکوشید.

        دلایل کارها ، موضع گیری ها ومقرراتی را که بیا ن می کنید، برایشان توضیح دهید.

         وقتی مقررات را فراموش می کنند، محترما نه وترجیحا غیر مستقیم به آن ها یا دآوری کنید.

        در کنا ر منع ها وانتقاد ها ، از ارائه پیشنها دها وراه کا رها نیز غا فل نبا شید.

 

 

 

جوان و گرايش به معنويت

«نيايش، اصولا کشش روح است به سوي کانون غير مادي جهان؛ نيايش، بلند ترين قله تعبير را در پرواز عشق از ميان شب ظلماني عقل پيدا مي کند.»[1]

الکسيس کارل

برخي از صاحب نظران نظير «موريس دبس» معتقدند که: «جوانان با نداي ارزش ها به لرزه در مي آيند.» و عده اي نظير «دوريس اودلوم» بر آنند که «معنويات، داربست وجودي نسل جوان است»[2]

به راستي رابطه جوان با معنويت چيست؟ از يک سوي گرايش به معنويت، همچون يک نياز فطري از درون جوانان، سر بر مي آورد و از ديگر سوي، آنان مايلند که دنيا را اصلاح کنند، حالتي که برخي از روانشناسان آن را «مسيح گرايي» مي نامند.

به موازات پيچيدگي و دشواري فزاينده زندگي، نياز جوانان به معنويت، جدي تر احساس مي شود و اگر مشاهده مي شود که کشش هاي معنوي در اين دوران، بيش از ساير سنين زندگي است، رمز آن را بايد در فطرتي زلال و خود آشنا جستجو نمود.
انتظار جوانان از معنويت چيست؟

 

 

ادامه »

 

 

 

بلوغ

در دوران زندگي انسان، نوجواني از اهميت خاصي برخوردار است و شايد مهم ترين دليل آن پيدايش «بلوغ» در اين مرحله باشد. در اين دوره از زندگي، استعدادهاي مهمي که در سرشت انسان به وديعه نهاده شده شکفته مي شود و تحولات بسياري در جسم و روان و افکار و انديشه فرد ايجاد شده و زمينه کمالات و انجام مسئوليت هاي فردي و اجتماعي فراهم مي گردد. نوجواني برزخي ميان کودکي و بزرگسالي است. آغاز دوران نوجواني و بخصوص بلوغ براي فرد غرورآفرين و در عين حال دلهره آور است. «بلوغ» کمال طبيعي انسان و دوره شور و شوق و تجدد و تشخص است و در يک جامعه مي توان گفت: بلوغ تولدي ديگر است.
اين مرحله از يک سو، به علت شرايط خاص فيزيولوژي و زيستي که تحول عظيمي را در جسم و روح و روان فرد ايجاد مي کند، حايز اهميت است. و از سوي ديگر به علت اين که، وظايف و تکاليفي از طرف شرع و اجتماع بر عهده او گذاشته مي شود، اهميت آن دو چندان مي کند.

در اين عرصه چون نوجوان و جوان هنوز بي تجربه است و آگاهي لازم از شرايط و ويژگي هاي اين دوران ندارد. موجب مي شود که آن ها دچار مشکلات و لغزش هايي بشوند؛ که جبران کردن آن ها خيلي مشکل است.

از اين رو آن ها بايد در گام اول آگاهي هاي خود را در اين زمينه بالا ببرند و در گام بعدي به شکوفايي استعدادهاي خود پرداخته و از بروز مشکلات پيشگيري و مقابله کنند.

 

 

ادامه »

ويژگي هاي دوران نوجواني و جواني

از آن جا که تربيت نوجوانان و جوانان از اهميت بسيار زيادي برخوردار است، براي آن که بتوانيم بهتر به اين امر خطير بپردازيم بايد در ابتدا به خصوصيات اين دوران واقف گرديم. بعضي از خصوصيات اين دوران عبارتند از: خصوصيات عاطفي و خصوصيات اجتماعي که در ادامه به طور تفصيلي به بررسي هر يک مي پردازيم.

خصوصيات عاطفي

کودک با ورود به سن بلوغ و نوجواني، روح و روانش در کنار تغييرات زيستي و هورموني، دچار تلاطم گشته، روحيات و عواطف او ويژگي هاي تازه اي پيدا مي کند که بعضي از آن ويژگي ها عبارتند از:

1. حساسيت
نوجوان به دليل اين که در دوران بحران به سر مي برد، از حساسيت خاصي برخوردار است. در برابر هر برخورد ما با او، عکس العمل نشان مي دهد. گاهي در مقابل انتقادها، داد و فرياد مي کند. درها را به هم مي زند و يا اشياء را پرتاب مي کند.

2. سرگرداني
يکي ديگر از ويژگي هاي عاطفي اين دوران اين است که فرد دچار سرگرداني مي شود چون بين ارزش هاي حاکم در مدرسه، خانواده و اجتماع هماهنگي نمي يابد و مشاهده مي کند که هر يک از آنان، ارزش هاي متفاوتي ارائه مي دهند، بنابر اين در اين که کدام ارزش را بپذيرد، دچار سرگرداني مي شود.

3. هيجان هاي دروني
نوجوان گاه نسبت به بزرگسالان، بي اعتماد و بي اعتناست و گاه با اعتماد که اين نوسانات، از هيجانات دروني او سرچشمه مي گيرد.

ادامه »

جوان و تعالي شخصيت

رسول اکرم ـ صلي الله عليه و آله ـ

«هرکس، مسلماني را گرامي بدارد، خداي والا را گرامي داشته است»[1]

شخصيت هر فرد، محبوب ترين پديده مورد علاقه اوست. غريزه حب ذات که بر اساس

حکمتي الهي در وجود انسان به وديعه گذاشته شده است، آدمي را بر مي انگيزد تا بر

مبناي «خود دوستي» از مخاطرات و ناملايمات، خود را مصون نگاه داشته و بقاي عمر

و زندگيش را تدبير نمايد. چنين غريزه اي، انسان را به دفاع از تمامي موجوديت و شخصيتش

وا مي دارد و او را به جبهه گيري در مقابل هر عملي که شخصيت او را تهديد کند،

برمي انگيزاند. از اين روي، طبيعي به نظر مي رسد که به ديگران، اجازه نفوذ به قلمرو

شخصيت خويش ندهد و در حقيقت، «تحقير شخصيت» ديگري به اين مفهوم است که

ضربه اي را به اصلي ترين جنبه مورد علاقه اش وارد کنيم و بيشترين مقاومت را در

او عليه خود به وجود آوريم.

در مقابل، «تکريم شخصيت»، احساس ارزش را در فرد بالا مي برد و رويکرد وي

را نسبت به جهان درون و جهان برون، متحول مي کند. «نکوداشت» شخصيت جوانان،

به نتايج زير منجر مي شود:

1. موجب جلب اعتماد آنان به اطرافيان شده و در نتيجه تفاهم دو نسل را باعث مي شود.

2. اين روش، اقتدا به سيره نبوي ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و شيوه اولياي خداست،

آنان، همواره جوانان را مورد تکريم قرار داده و منزلت خاصي برايشان تأمل مي شوند.

3. تکريم جايگاه نسل جوان، موجب «گناه ستيزي» آنان خواهد شد زيرا کساني که در

درونشان احساس عظمت و منزلت مي کنند، نه تنها دست از گناه مي شويند بلکه به گناهان

يورش مي برند تا جامعه سالم بماند. و در مقابل، تحقير نسل جوان، زمينه «گناه پذيري»

را مهيا مي کند و آنان را نوميد و سرگردان، در جامعه پيچيده و دشوار معاصر، رها مي کند.

4. «نکوداشت شخصيت جوان»، استعدد هاي راکد و ذخيره او را به حرکت در مي آورد و

آن ها را به توانايي هاي بارز و آشکار پيوند مي زند تا نيروي عظيمي که از اين طريق حاصل

مي شود، براي دستيابي به هدف هاي مهم و ارزشمند زندگي، کفايت نمايد.

5. جوانان، براي مشارکت در جامعه مدني، نياز به شخصيتي دارند که ابتدا مورد پذيرش

خودشان باشد و بعد از آن مورد پذيرش جامعه باشند. «تکريم نفس»، مقبوليت شخصي و

اجتماعي را باعث مي شود.

شيوه ها و راه کارها

1. پذيرش شخصيت جوانان، همان گونه که هستند، زمينه را براي ارتباط توأم با تفاهم،

مساعد نموده و تداوم ارتباط صميمانه را تضمين مي نمايد.

2. گفتگوي خود را با موضوعي که مورد علاقه جوان است، آغاز کنيم، اين اقدام، منجر

به جلب اعتماد و اطمينان عميقي مي شود، به گونه اي که نقطه آغاز روشني در ارتباط

متقابل به وجود مي آيد.

3. جوانان با هر دريچه اي که به جهان خارج از وجود خود مي گشايند، تجربياتشان را

غني تر و گسترده تر کرده و جريان رشد اجتماعي شان را تسهيل مي کنند. در مقابل،

محدوديت روابط انساني، منجر به وقفه در رشد اجتماعي فرد مي شود. مي توانيم جوانان

را به توسعه روابط انساني مطلوب ترغيب کنيم تا تجربياتشان را غني تر و گسترده تر

کرده و جريان رشد اجتماع شان را تسهيل مي کنند. در مقابل، محدوديت روابط انساني،

منجر به وقفه در رشد اجتماعي فرد مي شود. مي توانيم جوانان را به توسعه روابط انساني

مطلوب ترغيب کنيم تا تجربيات وسيعتري را جذب کنند.

4. با تأکيد بر نيرو هاي دروني نسل جوان، به تدريج مي توان، مرکز ثقل احساس شايستگي

را در درون آنان يافت نه در بيرون از وجودشان، به اين مفهوم که شخص براي ارزيابي

ميزان لياقت خود بيش از آن که به اظهار نظر هاي ديگران متکي باشد، بر احساس دروني

خود تکيه کند.

5. يکي از اهداف تربيت جوانان، ايجاد نظام همبسته اي از ارزش ها در درون خود آنان

مي باشد، آن گونه که فرد به معيار ها و ملاک هايي مجهز شود که قادر به تشخيص ارزش ها

از ضد ارزش ها باشد و در مورد آن ها بتواند به مقايسه بپردازد و از نوعي قضاوت و داوري

صحيح برخوردار گردد، براي اين منظور لازم است با ترتيب دادن مجالس بحث و انتقاد، قواي

عقلاني وي را پرورش داده و در او توانايي مقايسه و قضاوت ايجاد کنيم. چه آن که از درجات

و مراحل بالاي تفکر، مقايسه امور با يکديگر و نيز داوري درباره آنهاست.

6. در گفتگو و مباحثه با جوانان، بايد به جاي توسعه انقياد ذهني در پي پرورش انتقاد فکري

بود و زمينه هايي را ايجاد نمود که آنان بتواند با بحث و گفتگو درباره نظام ارزش ها، بايد ها

و نبايد هاي اخلاقي، درک روشنتري درباره اين گونه امور پيدا کنند. و توانايي تميز انتقاد سازنده

از انتقاد مخرب و به کارگيري شيوه هاي مناسب گفتگو را بيابند. حاصل چنين گام هايي در تعالي

شخصيت جوانان، تبلور خواهد يافت.

[1]. فريد تنکابني، راهنماي انسانيت (سيري ديگر در نهج الفصاحه)، ص 599.

محمد رضا شرفي - جوان و نيروي چهارم زندگي، ص 45 - 4

منبع :اندیشه قم

 

جوان و تعالي شخصيت

رسول اکرم ـ صلي الله عليه و آله ـ

«هرکس، مسلماني را گرامي بدارد، خداي والا را گرامي داشته است»[1]

شخصيت هر فرد، محبوب ترين پديده مورد علاقه اوست. غريزه حب ذات که بر اساس

حکمتي الهي در وجود انسان به وديعه گذاشته شده است، آدمي را بر مي انگيزد تا بر

مبناي «خود دوستي» از مخاطرات و ناملايمات، خود را مصون نگاه داشته و بقاي عمر

و زندگيش را تدبير نمايد. چنين غريزه اي، انسان را به دفاع از تمامي موجوديت و شخصيتش

وا مي دارد و او را به جبهه گيري در مقابل هر عملي که شخصيت او را تهديد کند،

برمي انگيزاند. از اين روي، طبيعي به نظر مي رسد که به ديگران، اجازه نفوذ به قلمرو

شخصيت خويش ندهد و در حقيقت، «تحقير شخصيت» ديگري به اين مفهوم است که

ضربه اي را به اصلي ترين جنبه مورد علاقه اش وارد کنيم و بيشترين مقاومت را در

او عليه خود به وجود آوريم.

در مقابل، «تکريم شخصيت»، احساس ارزش را در فرد بالا مي برد و رويکرد وي

را نسبت به جهان درون و جهان برون، متحول مي کند. «نکوداشت» شخصيت جوانان،

به نتايج زير منجر مي شود:

1. موجب جلب اعتماد آنان به اطرافيان شده و در نتيجه تفاهم دو نسل را باعث مي شود.

2. اين روش، اقتدا به سيره نبوي ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و شيوه اولياي خداست،

آنان، همواره جوانان را مورد تکريم قرار داده و منزلت خاصي برايشان تأمل مي شوند.

3. تکريم جايگاه نسل جوان، موجب «گناه ستيزي» آنان خواهد شد زيرا کساني که در

درونشان احساس عظمت و منزلت مي کنند، نه تنها دست از گناه مي شويند بلکه به گناهان

يورش مي برند تا جامعه سالم بماند. و در مقابل، تحقير نسل جوان، زمينه «گناه پذيري»

را مهيا مي کند و آنان را نوميد و سرگردان، در جامعه پيچيده و دشوار معاصر، رها مي کند.

4. «نکوداشت شخصيت جوان»، استعدد هاي راکد و ذخيره او را به حرکت در مي آورد و

آن ها را به توانايي هاي بارز و آشکار پيوند مي زند تا نيروي عظيمي که از اين طريق حاصل

مي شود، براي دستيابي به هدف هاي مهم و ارزشمند زندگي، کفايت نمايد.

5. جوانان، براي مشارکت در جامعه مدني، نياز به شخصيتي دارند که ابتدا مورد پذيرش

خودشان باشد و بعد از آن مورد پذيرش جامعه باشند. «تکريم نفس»، مقبوليت شخصي و

اجتماعي را باعث مي شود.

شيوه ها و راه کارها

1. پذيرش شخصيت جوانان، همان گونه که هستند، زمينه را براي ارتباط توأم با تفاهم،

مساعد نموده و تداوم ارتباط صميمانه را تضمين مي نمايد.

2. گفتگوي خود را با موضوعي که مورد علاقه جوان است، آغاز کنيم، اين اقدام، منجر

به جلب اعتماد و اطمينان عميقي مي شود، به گونه اي که نقطه آغاز روشني در ارتباط

متقابل به وجود مي آيد.

3. جوانان با هر دريچه اي که به جهان خارج از وجود خود مي گشايند، تجربياتشان را

غني تر و گسترده تر کرده و جريان رشد اجتماعي شان را تسهيل مي کنند. در مقابل،

محدوديت روابط انساني، منجر به وقفه در رشد اجتماعي فرد مي شود. مي توانيم جوانان

را به توسعه روابط انساني مطلوب ترغيب کنيم تا تجربياتشان را غني تر و گسترده تر

کرده و جريان رشد اجتماع شان را تسهيل مي کنند. در مقابل، محدوديت روابط انساني،

منجر به وقفه در رشد اجتماعي فرد مي شود. مي توانيم جوانان را به توسعه روابط انساني

مطلوب ترغيب کنيم تا تجربيات وسيعتري را جذب کنند.

4. با تأکيد بر نيرو هاي دروني نسل جوان، به تدريج مي توان، مرکز ثقل احساس شايستگي

را در درون آنان يافت نه در بيرون از وجودشان، به اين مفهوم که شخص براي ارزيابي

ميزان لياقت خود بيش از آن که به اظهار نظر هاي ديگران متکي باشد، بر احساس دروني

خود تکيه کند.

5. يکي از اهداف تربيت جوانان، ايجاد نظام همبسته اي از ارزش ها در درون خود آنان

مي باشد، آن گونه که فرد به معيار ها و ملاک هايي مجهز شود که قادر به تشخيص ارزش ها

از ضد ارزش ها باشد و در مورد آن ها بتواند به مقايسه بپردازد و از نوعي قضاوت و داوري

صحيح برخوردار گردد، براي اين منظور لازم است با ترتيب دادن مجالس بحث و انتقاد، قواي

عقلاني وي را پرورش داده و در او توانايي مقايسه و قضاوت ايجاد کنيم. چه آن که از درجات

و مراحل بالاي تفکر، مقايسه امور با يکديگر و نيز داوري درباره آنهاست.

6. در گفتگو و مباحثه با جوانان، بايد به جاي توسعه انقياد ذهني در پي پرورش انتقاد فکري

بود و زمينه هايي را ايجاد نمود که آنان بتواند با بحث و گفتگو درباره نظام ارزش ها، بايد ها

و نبايد هاي اخلاقي، درک روشنتري درباره اين گونه امور پيدا کنند. و توانايي تميز انتقاد سازنده

از انتقاد مخرب و به کارگيري شيوه هاي مناسب گفتگو را بيابند. حاصل چنين گام هايي در تعالي

شخصيت جوانان، تبلور خواهد يافت.

[1]. فريد تنکابني، راهنماي انسانيت (سيري ديگر در نهج الفصاحه)، ص 599.

محمد رضا شرفي - جوان و نيروي چهارم زندگي، ص 45 - 4

منبع :اندیشه قم

 

 

 

ارزش جواني

دوران جواني يکي از با ارزش ترين، متنوع ترين و پيچيده ترين چشم انداز هاي

زندگي است. ايام جواني دوران درخشندگي و فروغ شور و هيجان، سرور و شادي

و نشاط و اميد و دوران قوّت و قدرت و کار و کوشش است.

هر چند جوان در اول راه، بي تجربه و به دنبال هويت گم شده خويش است؛ اما اگر

به نيروها و استعدادهاي فطري با ارزش خود توجه کرده و به خويشتن دست يابد و

از اين فرصت طلايي استفاده کند، پايه هاي زندگي خويش را استحکام بخشيده و به

خوشبختي و کمال دست مي يابد. پس به شما جوانان عزيز توصيه مي کنيم، تا اين

فرصت گران بها از دست نرفته به نکات زير توجه کنيد:

1ـ قدر و قيمت خود را بدانيد: ارزش جواني نسبت به ساير زندگي به حدي است که

اولياي گرامي اسلام، آن را هم رديف ارزش سلامتي و تندرستي نسبت به ضعف و

بيماري معرفي کرده اند. امام علي ـ عليه السلام ـ مي فرمايد: «دو چيز است که قدر

و قيمتش را نمي شناسد مگر کسي که آن دو را از دست داده باشد، يکي «جواني» و

ديگري «تندرستي و عافيت».»[1]

2ـ جواني دوران حق پذيري و هدايت پذيري: امام صادق ـ عليه السلام ـ در دليل

معطوف کردن توجه تبليغي به نسل جوان مي فرمايد: «جوانان زودتر حق را مي پذيرند

و سريع تر به هر خير و صلاحي مي گرايند.»[2]

3ـ جواني دوران فطرت پاک، لطافت روح و بيداري احساس مذهبي: سياهي گناه، خطا،

کينه و حسد روح جوان را در بر نگرفته و فطرت پاکش دست نخورده است و کشش هاي

معنوي او را به سوي پاکي و تعالي سوق مي دهد؛ جواناني که از نيرو هاي شهواني خود

شکايت مي کنند و خود را در برابر اين تمايلات تحريکي ضربه پذيري پندارند، بدانند که

در مقابل آن علاوه بر نيروي جسمي و روحي قوي، يک نيروي فطري قوي معنوي در

وجود شان هست که مي توانند با بيدار نگه داشتن آن به مقابله با شهوات غريزي خود

بپردازند.

4ـ جواني دوران تربيت پذيري و رشد و تعالي: جوان داراي سلامتي فکر و روح مي باشد

و از چنان آمادگي ذهني برخوردار است که چون زمين حاصلخيز خالي مستعد پرورش و

روياندن هر بذري است که در آن کاشته مي شود. امام علي ـ عليه السلام ـ مي فرمايد:

«دل جوان نوخاسته مانند زمين آماده ايست که از هر سبزه و گياه خالي است، هر بذري

که در آن افشانده شود، مي پذيرد و در خود مي پرورد. [3]

جواني دوره توانمندي و تلاش: مهم ترين نيروي انساني هر جامعه اي رادر نسل جوان

آن مي توان يافت قدرت و نيروي جواني است که مي تواند بر مشکلات زندگي فايق آيد

و راه حلي سخت و ناهموار را به آساني بپيمايد. به همين دليل است که دنياي امروز،

جوانان را در کليه شئون سياسي، اجتماعي، اقتصادي، صنعتي و …. مورد توجه ويژه

قرار مي دهد.

6ـ جوان و عزت نفس: ايام جواني، دوران شکفتگي شرافت دوستي و عزّت خواهي است

که يکي از ارکان اساسي سعادت بشري مي باشد. اگر جوانان بتوانند آن تمايل عالي فطري

را همواره در نهاد خود زنده وحاکم نگه دارند و خود را از ذلّت و تحقيري حفظ کنند، زمينه

خوشبختي و کاميابي دائمي خويش را فراهم مي کنند. جوانان با عزت و کرامت نفس خود

را از پستي گناه و شهوت به دور مي دارند. امام علي ـ عليه السلام ـ مي فرمايد: «کسي که

براي خود شخصيت قايل است و عزت و کرامت نفس دارد، تمايلات پست جواني و شهوات

در پيش او خوار و ذليل است.» [4]

7ـ جوان و آزادگي، عدالت خواهي و ميل به استقلال و شخصيت: انسان در ايام جواني ديگر

نمي خواهد طفيلي ديگران باشد و مي خواهد يک فرد مستقل، آزاد و اثرگذار باشد. اگر اين

ميل و احساس فطري جواني به صورت صحيح هدايت و رهبري شود، نمي تواند در برابر

ظلم و بي عدالتي ها تحمل کند و به فعاليت و مجاهده براي برقراري عدالت مي پردازد و

در پي کسب هويت و شخصيت خويش از الگوهاي مثبت و الهي تقليد مي کند.

8ـ جواني دوران عشق و محبت: روح جوان لبريز از اميد و آرزو و سرشار از عشق و

محبّت است. دوستي ها در اين دوران بر پايه محبت و عشق پاک صورت مي گيرد.

اين دوستي هاي سالم جوانان در آستانه زندگي اجتماعي، تقويت کننده شخصيت و فعليت

رساننده استعداد هاي اجتماعي آنان است. اين گرايش اگر پاکي خود را از دست ندهد، اين

ارزش فوق العاده را دارد که اولين احساسات واقعي نوع دوستي را در انسان به وجود آورد

و از جوان فردي فداکار، ايثارگر و عاشق الهي بار بياورد.

9ـ جواني ايام طراوت و زيبايي، با فرا رسيدن دوران جواني، نه تنها بدن نيرومند و قوي

مي گردد و عواطف و احساسات شکفته مي شوند، بلکه فرد زيبا و با طراوت مي شود. جمال

رخسار و نشاط و شادابي چهره، يکي از عوامل جاذبه ميان فردي و محبوبيت اجتماعي و رمز

نفوذ در دل ديگران مي باشد.

10ـ جوان مومن محبوب ترين آفريده: پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مي فرمايد:

«محبوب ترين آفريده ها نزد خداوند، جوان نورس و خوش سيمايي است که جواني و زيبايي

خود را در راه خدا و فرمانبري او خرج کند. اين کسي است که خداوند به او بر فرشتگان فخر

مي کند و مي گويد: اين به راستي بنده من است.»[5]

منابع كمكي:

1ـ محمد جواد رودگر، جوان، تهران، موسسه فرهنگي دانش و انديشه معاصر، 1382.

2ـ محمد تقي فلسفي، جوان از نظر عقل و احساسات، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، 1384.

3ـ علي حسن زاده، جوانان از نگاه معصومان ـ عليهم السلام ـ، قم، راه سبز، 1381.

4ـ سيد حميد فتاحي، با جوانان در ساحل خوشبختي، نشر الهادي، 1377.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

[1] . آمدي، عبد الواحد، غرر الحکم و دررالکلم، قم، دفتر تبليغات اسلامي، 1369، ص 449.

[2] . کليني، محمد بن يعقوب، روضه کافي، قم، دار الکتب الاسلاميه، 1348، ص 93.

[3] . فيض الاسلام، نهج البلاغه، ص 903.

[4] . همان، دشتي، حکمت 449.

[5] . محمدي ري شهري، ميزان الحکمه، دار الحديث، 1416 ق، ج5، ص 9.

نور عليزاده - مركز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه

منبع : اندیشه قم